یاد من کن - دریا دادور

هر کجا رفتی پس از من

محفلی شد از تو روشن

یاد من کن ، یاد من کن


هر کجا دیدی به بزمی

عاشقی با لب گزیدن

یاد من کن ، یاد من کن

هر کجا سازی شنیدی

از دلی رازی شنیدی

شعر و آوازی شنیدی

چون شدی گرم شنیدن

وقت آه از دل کشیدن

یاد من کن ، یاد من کن

بی تو در هر گلشنی

چون بلبل بی آشیان

دیوانه بودم

سر به هر در می زدم

آنگه ز پا افتاده در میخانه بودم

گر به کنج خلوتی دور از همه خلق جهان، بزمی بپا شد

و اندر آن خلوت‌سرا

پیمانه‌ها پر از می عشق و صفا شد

چون بشد آهسته شمعی کنج آن کاشانه روشن

تا رسد یاری به یاری

تا فتد دستی به گردن

یاد من کن

یاد من کن


یاد من کن